Ik ben

Ik ben

ik ben niet

ben ik
was ik ?

heb ik je
gekend
bemind
de mijne
genoemd ?

was het echt
of slechts
een mooie droom ?

Leven ?

lethargie
duikt
op

apathie
maakt
kil

ondergààn

òndergaan

vrijdagavondblues

in donkeravond
kruipt kilte
slangsluipend
door kieren en
spleten

nestelt zich

loert uit
donkerhoek
besluipt
slaat toe

bijt

verwondt

Vanavond

vanavond
herlees ik
de woorden
die voor altijd
de jouwe
en de mijne
zijn

Verwevenheid

zo dicht
zo diep
zo nabij

stilaan
los je
helemaal
op in
mij

Herfstavond

ik zag je weer vandaag
in warme laatherfstzon
leunend op het tuinhek
overschouwend de velden
overdenkend ’t leven

glimlach op je gelaat
genietend

zoveel mooie avonden
zouden we nog
samen

Strandwandeling

liep je naast me
daar op dat strand
voeten in mulle zand
zon tintelend op koele huid
wind waaiend door wilde haren
muizenissen wegblazend
zilte water proevend
turend over zee naar
verre horizonten
naar ons nieuwe
samen ?

(eigen foto)

On my own

in mijn
eentje
blijft
weemoed

treurdenken

toch

soms

komt
even weer
het leven
zingdansend
naar je toe

Mountain high…

mensen zijn als bergen
schitterend mooi
hemelreikend groots
adembenemend

onheilspellend
beangstigend
vuurspuwend
vernielend

uitdagend
verleidend
aanlokkend
bekorend

onweerstaanbaar

Anansi

weer weeft anansi zijn web
verleidt met kunstig filigraan

begluurt
arglistig
nietsvermoedend

slaat toe

onverwacht

meedogenloos

genadeloos

(eigen foto)

Weer

weer
donkert avond
duistert jaar

weer gemis
weer leegte
weer verlangen
naar weer

weer dankbaar
om jullie
lieverds
vrienden

weer genietend
’t leven
een beetje
weer

elke dag
wat meer
weer

Hemelblauw

hemelblauw
geen wolkje

uitbundig
schilder ik
die hele
schitterende
azuren lucht
vol bloemen

geel
groen
rood
oranje
paars…

honderd tinten
vrolijk

…

wind
neem ze mee
strooi ze uit
zodat de wereld
weer kleur krijgt
weer lacht

(eigen foto,vandaag)

Scherven

een spiegel
in vele stukken
uiteengevallen
is het leven

je ziet
jezelf
vervormd
verminkt
in elke kleine
scherf

toch
weerkaatst
in elk
brokstukje
ook
de zon

Woorden II

(voor Goele)

ook al blijf ik
zoeken tussen
alle woorden
nooit
zal ik de
juiste vinden

nooit
een antwoord
krijgen
op de vraag
waarom je
de kans niet kreeg
om te leven
waarom je moest
vechten

jarenlang

elke dag weer

om uiteindelijk

toch

je jonge leven
prijs te moeten
geven

…

Stilaan…

vlaagjes rust
vleugjes vrede
sprankjes hoop
zweempjes geluk

glinsterende
vlammende
vuurvliegjes
vlinderend door
gammel gemoed

glimpjes
leven

En

toch
overleef je

want telkens weer
is er iemand
die je
doet glimlachen
wat liefs zegt
je uitdaagt
je meeneemt

het leven
levenswaard
maakt

Genoeg

niet meer ontwaken
boze wereld niet meer zien
geen pijn meer
geen verdriet

verdwijnen
tot
nooit
meer

Hoe

hoe ik
jouw lieve lach
nog steeds hoor

hoe ik
jouw lieve woorden
nog steeds versta

hoe ik
jouw lieve zijn
nog steeds voel

hoe
ik
nooit
meer

wij

Kon ik de stilte van de daken schreeuwen

starend naar de regen
stromen tranen mee
vermoeide geest
vindt geen woorden meer

verstilt
met de stilte rondom

onhoorbare stille stilte
zwijgzame kille stilte
geruisloze doodse stilte

kon ik de stilte
van de daken schreeuwen

(eigen foto)

Oud worden 2

stipje
speldenknopje
veertje vlinderend
door immens
heelal

misschien toch
kiezeltje verlegd
voetspoortje achtergelaten

geleefd ?