Toen
nacht zo stil
enkel jouw
stokkende
adem die
voor altijd
nooit meer
nooit meer
Toen
nacht zo stil
enkel jouw
stokkende
adem die
voor altijd
nooit meer
nooit meer
Internetoma
ik twitter en
ik tweet
Ik google
en instagram
Ik messenger
Ik whatsapp
en ik outlook
ik vivino en
ik phonak
Ik word oud…
ik wens je rust
ik wens je vrede
niet jouw schuld
die akelige wereld
je deed je best
je was er elke dag
voor iedereen
ik wens je rust
ik wens je vrede
voor ’t nieuwe
Lockdownblues
ik speel de lockdownblues
op mijn luchtgitaar
donkere klanken galmen
in mistig brein
woelen door
warrelig hoofd
tot ze
stilaan
uitgespeeld
vermoeid
verlangen
naar
rust
Stootje
het leven
een stootje
je moet er
tegen kunnen
Lockdownavond
gretig likken de vlammen
in het houtvuur
warmte kruipt onderhuids
mooie muziek
glaasje wijn
goed boek
toch blijf ik
verlangend
uitkijken
naar
jullie
Marleen Ooms
22/11/2020
ik word kluizenares
heremiet, kruip in
herfstcocon
met mijn boek
mijn muziek
glaasje rood
wacht geduldig af
tot leven weer
leefbaar is
als avond verdwijnt
in zomerrood dwalen
mijn gedachten weer
mijmerend over jouw
tuin die weer zo mooi
te groenen staat alsof
jij er nog de tuinman was…
zou graag
nog eens in
je omarming
willen wonen
woorden stapelen
zich tot zinnen
die niet worden
uitgesproken
enkel in gedachten
weer tot leven
komen en even
weer het hart
beroeren
Lees verdertussen mijn
tenen kriebelt
nog een sprietje
na ’t wandelen
door ’t koele gras
lijkt me niet echt erg
haftwaalf mooi uur
om naar huis te gaan
zes uur in de ochtend
een beetje vroeg om
op te staan maar toch
beperkt het ons bestaan
geen eigen keuzes meer
geen mogelijkheid om
nog eens goed uit
je bol te gaan
angst en onrust dwalen
door stille straten
waar mensen gemaskerd
elkaar niet eens herkennen
en zwijgend hun weg gaan
naar het land van hoop
de grote beer keek
me verwonderd aan
omdat hij mij op dit
uur nog buiten zag staan
wist hij veel dat ik naar
neowise zocht die
zich niet liet zien
en me enkel koude
rillingen verkocht
© Marleen Ooms
21/07/2020
als schaduw
langer wordt
zon stilaan in
westen kwijnt
avond zacht in
mooiste rood
verdwijnt brengt
avond rust en
peis en vree
© Marleen Ooms
vannacht heb ik
een ster uit de
hemel geplukt
heb ze geplant
in goede grond
water gegeven
misschien groeit
weer een stukje
hemel op aarde
de maan kijkt
met haar ene oog
mij zo indringend aan
bestraffend haast
al had ik wat
verkeerds gedaan