lente
schatert
het
uit
Advertenties
Lied
ik zing mijn
late lied dat
zacht neuriënd
in de nacht
verdwijnt
Die grote groene
Ik kom, lijkt wel uit het stenen tijdperk, alhoewel, het zal wel klei geweest zijn want het begon al een beetje kneedbaar te worden in die tijd. Toch als je bedenkt dat je zonder telefoon, auto, tv, je kinderdagen doorgebracht hebt, ben je nog goed terecht gekomen.
Ik herinner me nog mijn eerste draadloze telefoon, een afdanker van schoonzoon, zo’n groot groen ding met antenne (niet de schoonzoon, de telefoon)
Waren we op een keer, zo’n 25 jaar geleden denk ik, uitgenodigd op de races van Francorchamps, eind augustus. Mijn man reed met onze vrienden mee, ik had nog vergadering op school en kwam achterna. Helemaal alleen met die telefoon naast mij als passagier in mijn klein autootje… Man had verwittigd: blijf uit Luik, rijd er omheen… Waar was ik? In Luik en toen ook nog zonder gps… na een drietal keer op hetzelfde punt uitgekomen vroeg ik in mijn beste Frans de weg, bleek ik de dorpsgek tegen te gekomen zijn, hij was blij, ik iets minder… dan maar mijn eigen gps ingeschakeld en ben ik uiteindelijk toch op mijn bestemming aangekomen!
En die grote groene had intussen iedereen op de hoogte gehouden!
En het werd een heerlijk weekend!
Lang leve de vooruitgang!
Leven
het leven geproefd
zoveel smaken van
zalig tot bitterzoet
van wrang tot hemels
met zoveel tussenin
Boekenkast
de deuren van
mijn boekenkast
sluiten niet meer
te veel geopend
te veel gelezen
weigeren ze nog
te sluiten want
open weten ze
dat elk woord
weer met veel
genoegen wordt
herlezen
Weer
lichtmis voorbij
lente loert
om de hoek
zoekt mooiste
outfit uit
aarzelt
want winter
wil nog even
toch…
wacht
maar…
Stilte
zoveel te
zeggen nog
houd ik toch
mijn verhalen
in alle talen
stil voor mij
